Wappenbuch (Botenbuch) der Bruderschaft des heiligen Christophorus am Arlberg - Sancti Christophori am Arlperg Bruederschafft Buech.
W zbiorach Österreichisches Staatsarchiv (sygn. AT-OeStA/HHStA HS W 242). Źródło kopii cyfrowej: www.archivinformationssystem.at
Na prezentowanych dwu stronach widać trzy, a być może nawet cztery herby polskich rycerzy z początku XV wieku. Są to, od lewej (dla patrzącego):
- Herb rodu Doliwów (tu, w tarczy: w polu czerwonym trzy róże srebrne w lewy skos). Helena Polaczkówna (Księga bracka św. Krzysztofa na Arlbergu w Tyrolu, „Mies. Herald.” R. 10: 1931, nr. 5: maj 1931, s. 104–5) fragment uszkodzonej inskrypcji odczytuje jako "von mirykow" i odnosi do Stanisława Merskiego (Mentzgi, Menczki) występującego w tym okresie. Jednak obecne odczytanie tego fragmentu przez E.-K. Ledel (Die Wiener Handschrift des Wappenbuchs von Sankt Christoph auf dem Arlberg. Kodikologie – Blasonierung – Text – Kommentar. (Handschrift W 242 des Haus-, Hof- und Staatsarchivs, Wien - rozprawa doktorska na Uniwersytecie Wiedeńskim, 2017) jako "miraslaw" pozwala powrócić do rozważanego alternatywnie przez Polaczkównę pomysłu dopatrywania się tu kogoś z Miłosławskich h. Doliwa.
- Herb rodu Dryjów (tu, w tarczy: w polu czerwonym trzy romby srebrne wstęgą w skos). Inskrypcja "Janus von tolyskow" (względnie "Janns von tolyskow") pozwoliła Helenie Polaczkównie (tamże, nr. 6: czerwiec 1931, s. (121)) jednoznacznie przypisać ten herb Januszowi z Tuliszkowa, zm. 1426/27, Kasztelanowi Kaliskiemu.
- Herb rodu Sulimów (tu tarcza: dwudzielna w pas, w polu górnym, prawdziwie srebrnym, z krawędzi dolnej pół orła czarnego wstecz, o dziobie i pręgach na skrzydłach białych (!), języku czerwonym, w polu dolnym, czerwonym, trzy krzyżyki "trójgradusowe" żółte (!), 2 i 1). Inskrypcja, której fragment identyfikujący osobę Polaczkówna (tamże, nr. 6: czerwiec 1931, s. 126) odczytuje jako "Zauiska swacz von garbo" zaś E.-K. Ledel jako "Zaniska Swarcz von gazbo", pozwoliła Polaczkównie jednoznacznie przypisać ten herb słynnemu polskiemu rycerzowi Zawiszy Czarnemu z Garbowa, h. Sulima, zm. 12 VI 1428.
- Herb odpowiadający herbowi polskiego rodu Junoszów (tu, w tarczy: w polu czerwonym baran biały (!), o rogach i kopytach złotych oraz języku czerwonym) i tak interpretowany przez Polaczkównę (tamże, nr. 6: czerwiec 1931, s. 132). Jednak wobec dwojakiego uszkodzenia inskrypcji (obcięcie i zatarcie) bez proponowania jakiejkolwiek identyfikacji. Napis obok powtórzonego w klejnocie godła z tarczy Polaczkówna odczytuje jako późniejszy i błędny o treści "von Pylach". Obecnie E.-K. Ledel, określając ten napis jako dodany "późniejszą, barokową, ręką", odnosi go do rodziny von Pielach bądź Pielacher, jednak zaznaczając że osoby o tym nazwisku występują z innym herbem. Odczytuje także fragment owej uszkodzonej pierwotnej inskrypcji jako "von belacz", co być może przynosi perspektywę powrotu do poszukiwania wśród Polaków osoby uwiecznionej na tej stronie Księgi Brackiej. Obecnie dostępne w internecie dokładne skany Księgi pozwalają także zauważyć że pierwotna inskrypcja była być może celowo zacierana, a klejnot herbu umieszczony jest na przemalowanym, wtórnie gruntowanym tle.